Kalendarium życia i twórczości ks. Jana Twardowskiego

Kalendarium życia i twórczości Ks. Jana Twardowskiego

1915

1 czerwca w Warszawie przychodzi na świat Jan Jakub, syn Jana Twardowskiego i Anieli z Komderskich.

1922

Rozpoczyna naukę w szkole powszechnej.

1927

Rozpoczyna naukę w męskim Państwowym Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, w klasie matematyczno-przyrodniczej.

1933

Debiutuje na łamach międzyszkolnego pisma uczniowskiego „Kuźnia Młodych”, z którym współpracuje do 1937 r., drukując wiersze i nowele i na jego łamach rozpoczyna też prowadzenie Poradnika Literackiego.

1935

Otrzymuje świadectwo maturalne w Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego.

W opracowanej przez Wacława Mrozowskiego Antologii współczesnej poezji szkolnej ukazują się trzy wiersze poety: *** (O dziwna, moja tęsknoto…), Topiel i Wiersz do Cypriana Norwida.

Rozpoczyna studia polonistyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

1937

Wydaje debiutancki tomik wierszy Powrót Andersena w nakładzie 40 egzemplarzy.

Pod kierunkiem prof. Wacława Borowego pisze pracę magisterską na temat Godziny myśli Juliusza Słowackiego.

1939

Przez lata wojny, do upadku Powstania Warszawskiego pozostaje wraz rodziną w Warszawie.

Pomaga mieszkańcom sąsiadującego z ul. Elektoralną getta i czynnie wspiera działania konspiracyjne patriotycznego podziemia.

W okresie wojny publikuje wiersze w prasie podziemnej. Pisze m.in. wiersze: Matka Boska Powstańcza, Kolumna Zygmunta.

1944

Po 1 sierpnia , nie biorąc czynnie udziału w walkach, zaangażowany jest w prace konspiracyjne. Dwukrotnie ranny, przebywa w szpitalach polowych. Po upadku powstania przedostaje się w okolice Kielc.

1945

Wstępuje do Warszawskiego Seminarium Duchownego św. Jana Chrzciciela, podejmując naukę na pierwszym kursie w Czubinie koło Błonia.

Jako alumn Seminarium stara się o zaliczenie w poczet studentów Wydziału Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiegio i zostaje przyjęty.

Rozpoczyna, trwającą przez pięćdziesiąt lat, współpracę z krakowskim “Tygodnikiem Powszechnym”.

Drukuje wiersze w “Tygodniku Warszawskim”, zlikwidowanym potem przez komunistów.

1946

Na łamach “Odry” ogłasza 7 wierszy pod pseudonimem Antoni Derkacz (nr 5, 9, 32. 36) i ważny wiersz Różaniec (nr 4), pod własnym nazwiskiem.

1947

Ponownie, pod kierunkiem prof. Wacław Borowego pisze rozprawę, której rękopis zaginął podczas wojny, na temat Godziny myśli Juliusza Słowackiego.

1948

Otrzymuje dyplom magistra filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim.

Przyjmuje święcenia kapłańskie w kościele Ojców Karmelitów z rąk biskupa Wacława Majewskiego.

Podejmuje pracę wikarego w parafii w Żbikowie k. Pruszkowa (1948-1951).

1950

Parafię w Żbikowie wizytuje prymas Polski, ks. abp Stefan Wyszyński.

1951

Jest wikarym w parafii św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu (1951- 1957).

Pracuje jako katecheta w Liceum im. gen. Sowińskiego na Woli.

1952

Podejmuje nauczanie literatury polskiej w Wyższym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela w Warszawie. 

1957

Jest wikarym w parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie w Warszawie (do 1958 r.)

1958

Jest prefektem rezydentem w parafii Wszystkich Świętych przy Placu Grzybowskim w Warszawie.

1959

Jest rektorem kościoła przy zakonie Sióstr Wizytek w Warszawie.

Zachęcony przez J. Zawieyskiego, debiutuje powtórnie tomikiem wierszy, pod wspólną okładką z tomikiem ks. Pawła Heintscha, Niepowrotne godziny .

1960

Na łamach “Tygodnika Powszechnego” (nr 40) ukazuje się Litania, wielokrotnie przedrukowywana później jako Polska litania.

Zamieszkuje przy Klasztorze Nawiedzenia N. M. Panny Sióstr Wizytek w Warszawie, przy Krakowskim Przedmieściu.

Prowadzi duszpasterstwo dzieci, utrzymuje kontakty ze środowiskiem literackim i artystycznym. Jest także spowiednikiem chorych w szpitalach.

1970

Ukazuje się tom poetycki Znaki ufności .

W plebiscycie czytelników “Kuriera Polskiego” uznano Znaki ufności za jedną z najważniejszych książek roku. Poeta odbywa liczne spotkania autorskie w całej Polsce, prawie zawsze przy kompletach publiczności.

Ukazują się przekłady Jego wierszy na różne języki europejskie.

1972

W antologii Andrzeja Lama Kolumbowie i współcześni zostaje zamieszczone 10 wierszy poety.

1973

Ukazuje się prozatorski Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi

Ukazuje się niemiecki przekład Znaków Ufności, dokonany przez Alfreda

Loepfe pt. Ich bitte urn Prosa.

1974

W antologii Anny Kamieńskiej Od Leśmiana. Najpiękniejsze wiersze polskie, ukazuje się tekst oraz interpretacja Niewidomej dziewczynki.

1975

Ukazuje się w Warszawie maszynopiśmienna edycja wierszy wybranych W ludzkich okularach.

1978

Otrzymuje Nagrodę im. Brata Alberta-Adama Chmielowskiego przyznawaną przez Chrześcijańskie Stowarzyszenie Społeczne i Ars Christiana za “religijną twórczość poetycką“.

Ukazuje się pierwsze opracowanie naukowe twórczości poety, dokonane przez Marię Jasińską-Wojtkowską.

1980

Otrzymuje Nagrodę PEN-Clubu im. R. Gravesa za tom wierszy Poezje wybrane.

Odbiera Medal im. Janusza Korczaka.

1986

W Nowym Jorku odbiera Nagrodę Fundacji Alfreda Jurzykowskiego w dziedzinie literatury za rok 1985.

Wyjeżdża do Paryża, by głosić tam rekolekcje dla środowisk polonijnych..

Ukazuje się po raz pierwszy obszerny zbiór wierszy Nie przyszedłem pana nawracać. Wiersze 1945-1985, który w latach 1986-1998 będzie miał 11 wydań.

Ukazuje się tom poetycki Na osiołku.

Ukazuje się Nowy zeszyt w kratkę.

1987

Ukazuje się tom poetycki Patyki i Patyczki, zawierający dotychczas publikowane teksty, a więc Zeszyt w kratkę, Nowy zeszyt w kratkę oraz rzeczy nowe (7 wydań do 1994).

1988

Nakładem Księgarni św. Wojciecha w Poznaniu ukazują się rozważania Droga Krzyżowa. Czternaście przystanków smutnych przed jednym wesołym, przeznaczone dla dzieci.

Ukazuje się druga pozycja z cyklu Zapisane w brulionie, zawierająca homilie roku liturgicznego C, drukowane wcześniej w “Przeglądzie Katolickim”.

Staraniem Edycji Paulińskiej ukazują się Rzymie, na dwóch kasetach

magnetofonowych Utwory wybrane w wykonaniu autora. Poezja i proza.

Otrzymuje nagrodę prywatną im. A. Świrszczyńskiej za tom poetycki Który stwarzasz jagody. Wydawnictwo Miniatura Krakowa przygotowuje bibliofilskie wydanie nagrodzonych wierszy.

1989

Nakładem Wydaw. Archidiecezji Warszawskiej ukazuje się tom poetycki Sumienie ruszyło.

Publikuje pod kryptonimem ks. JT. tom Zapisane w brulionie, homilie roku

liturgicznego A, drukowane wcześniej w “Przeglądzie Katolickim”.

Nie przyjmuje nagrody za twórczość artystyczną dla dzieci i młodzieży, przyznanej przez ówczesnego prezesa Rady Ministrów, Mieczysława F. Rakowskiego.

1990

Ukazuje się wybór wierszy Stukam do nieba, zawierający utwory o charakterze modlitewnym (do Pana Boga, Matki Bożej, Świętych, Anioła Stróża).

Publikacja rozważań Dzieci na Drodze Krzyżowej.

Ukazuje się wybór wierszy maryjnych poety Tak ludzka.

1991

Ukazuje się bibliofilski wybór wierszy Nie bój się kochać .

Ukazuje się wybór poezji Uśmiech Pana Boga, wiersze ks. Jana Twardowskiego

ilustrowane przez dzieci z Podhala.

Ukazuje się Wszędy pełno Ciebie, obszerny wybór homilii z lat 1984-1990, publikowanych wcześniej jako Zapisane w brulionie.

Krakowskie Wydawnictwo Maszachaba publikuje zbiór anegdot pt. Niecodziennik.

1992

Jako druk bibliofilski ukazuje się tom poetycki Nie martw się.

Ukazuje się tom Wierszy, za który poeta otrzymuje Nagrodę Warszawskiego Klubu Księgarzy.

1993

Ukazuje się bibliofilski wybór poezji o ptakach Słowik skowronek. Miniantologia ornitologiczna.

Ukazuje się tom wierszy związanych z Chrystusem Krzyżyk na drogę,

ilustrowany fotografiami Piotra Cieśli.

Ukazuje się tomik opowiadań dla dzieci Kasztan dla milionera.

Ukazuje się wybór wierszy Tyle jeszcze nadziei.

Pojawiają się przekłady wierszy na język niderlandzki, słowacki, włoski.

Odbywa się wieczór autorski w Klubie “Trzynastu Muz” oraz promocja drugiego wydania Kasztana dla milionera.

W listopadzie poeta przechodzi zawał serca i przebywa w szpitalu, następnie, od grudnia do końca stycznia roku następnego, w ośrodku rehabilitacyjnym w Konstancinie, gdzie jest całkowicie wyłączony z życia publicznego.

1994

Dzięki opracowaniu Aleksandry Iwanowskiej w Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej publikuje Trzeba iść dalej czyli spacer biedronki. Wiersze wszystkie 1981-1993, zaopatrzony w bibliografię.

Ukazuje się bibliofilski wybór wierszy Śpieszmy się kochać ludzi (100 egz.), zdobiony grafikami, wykonanymi w pracowni plastyczne MDK w Sejnach.

Ukazuje się w formacie miniaturowym wybór wierszy Miłość za Bóg zapłać .

W wyborze i opracowaniu poety ukazuje się pośmiertny tom poezji przyjaciela z lat szkolnych, Eugeniusza Zielińskiego, Autoportret zmierzchu .

Po rehabilitacji poeta wraca do domu przy klasztorze SS. Wizytek.

1995

Otrzymuje Nagrodę Fundacji im. Władysława i Nelli Turzańskich w Toronto w dziedzinie kultury za lata 1993-1994 za “całokształt twórczości poetyckiej olśniewającą prostotą formy i głębią chrześcijańskiej treści, przyjaznej ludziom, niosącej radość życia, stanowiącej jedno z najwybitniejszych osiągnięć polskiej liryki XX wieku”.

1996

Odbiera tytuł Kawalera Orderu Uśmiechu przyznany przez dziecięcą Międzynarodową Kapitułę Orderu Uśmiechu.

Otrzymuje Nagrodę im. Księdza Janusza St. Pasierba, przyznaną przez Klub Inteligencji Katolickiej w Grudziądzu “za wiersze, a w nich za miłość do ludzi i otaczającego nas świata”.

1997

Odbiera na Zamku Królewskim w Warszawie Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za rok 1996 “za twórczość literacką“.

1998

4 lipca obchodzi 50 rocznicę święceń kapłańskich.

1999

Zostaje uhonorowany Nagrodą Główną Wydawców Katolickich “Feniks”.

2000

Otrzymuje Nagrodę Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego – Ikar 2000, która przyznawana jest za szczególne osiągnięcia w roku kalendarzowym oraz za wybitną dotychczasową działalność.

2001

Zostaje laureatem Nagrody TOTUS, nazywanej “katolickim Noblem”.

2005

W wigilię 90 urodzin uczestniczy we Mszy Świętej z udziałem delegacji kilkudziesięciu szkół z całej Polski, noszących Jego imię.

Odbiera Nagrodę Rady Miasta Stołecznego Warszawy w uznaniu zasług dla Stolicy Rzeczpospolitej Polskiej.

2006

18 stycznia Ksiądz Jan Twardowski umiera. Zostaje pochowany w Warszawie, w krypcie dla zasłużonych Polaków w Świątyni Opatrzności Bożej w Wilanowie.